تأثیر عصاره‌های آبی و هیدروالکلی زنجبیل و خار مریم بر هپاتوتوکسیسیتی ناشی از تیواستامید در موش صحرایی

تحقیقات نشان داده است که عصاره بعضی از گیاهان اثر حفاظتی مؤثری برروی سلول‌های کبد رات در برابر سموم و عوامل اکسیدان دارد. در این تحقیق اثر عصاره آبی و هیدروالکلی زنجبیل و عصاره هیدروالکلی خار مریم در برابر مسمومیت کبدی ناشی از تیواستامید در موش صحرایی نر و ماده بالغ مورد بررسی قرارگرفت. برای ارزیابی خسارات وارده به کبد رات تیمار شده با تیواستامید و همچنین بررسی اثر حفاظتی ترکیبهای فنلی عصاره خار مریم و عصاره هیدروالکلی و آبی زنجبیل، بر میزان ترانس آمینازها سرمی SGPT ، SGOT همچنین بیلی‌روبین، آلکالین فسفاتاز، سدیم و پتاسیم سرم تعیین گردید. رات‌ها به 10 گروه 5 تایی تقسیم شده، بعد تیواستامید با دوز mg/kg 50 (وزن بدن) و عصاره‌ها با دوز mg/kg 100 (وزن بدن) به‌صورت (درون صفاقی) توأم در سه روز متوالی تزریق شد. 48 ساعت بعد از آخرین تزریق، خون‌گیری مستقیماً از قلب انجام گرفته و سرم آن جدا گردید. عوامل ذکر شده اندازه‌گیری و نتایج نشان داد که عصاره‌های آبی و هیدروالکلی زنجبیل و عصاره هیدروالکلی خارمریم بر روی کبد رات‌های تیمار شده با تیواستامید، تأثیر معنی‌داری می‌گذارند (05/0 < P ). در حالی که تفاوت معنی‌داری بین عوامل در موش نر و ماده مشاهده نشد. با مقایسه نتایج مشخص گردید که اثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی خارمریم بیشتر از عصاره آبی زنجبیل و عصاره آبی زنجبیل بیشتر از عصاره هیدروالکلی زنجبیل است. اثر حفاظتی این عصاره‌ها به‌واسطه ترکیبهای پلی‌فنلی موجود در آن‌ها می‌باشد که این ترکیبها دارای خواص آنتی‌اکسیدانی می‌باشند.